Ks. kan. płk mgr Bogusław Romankiewicz
Urodził się 10 grudnia 1959 r. w Jarosławcu, gmina Uchanie, powiat hrubieszowski, parafia Teratyn, jako drugie dziecko Witolda i Albiny z domu Kaniewska. Ks. Bogusław miał czworo rodzeństwa, starszą siostrę Zofię, młodszego brata Krzysztofa i dwie młodsze siostry Barbarę i Alicję. Mieszkał w miejscowości Mojsławice, w której rodzice prowadzili 14 ha gospodarstwo rolne i jako starszy syn już od najmłodszych lat pomagał w różnych pracach w gospodarstwie. Jako młody chłopak często zastępował całkowicie swoich rodziców w wykonywaniu większości obowiązków. Naukę w ośmioletniej Szkole Podstawowej w Mojsławicach rozpoczął w roku 1966. W 1968 roku przystąpił do sakramentu Eucharystii, którego udzielił proboszcz ks. Zenon Nowicki. W 1977 roku ukończył szkołę podstawową i rozpoczął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej w zawodzie ślusarz-tokarz, następnie latach 1977 -1980 uczęszczał do 3-letniego do Technikum Mechanicznego. Po ukończeniu technikum i otrzymaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. W roku 1985 ukończył studia teologiczne na Wydziale Teologii KUL. Duży wkład w formację duchową ks. Bogusława w czasie uczęszczania do szkoły podstawowej miał ks. Ryszard Sowa, który był katechetą i pełnił urząd wikariusza w parafii Teratyn. W okresie szkoły średniej w dalszej formacji duchowej dużym wsparciem była osoba proboszcza parafii Teratyn ks. Romana Łaski. Święcenia kapłańskie otrzymał dnia 21 grudnia 1985r. w Katedrze Lubelskiej z rąk biskupa Bolesława Pylaka. Pierwszą Mszę Świętą Prymicyjną odprawił w rodzinnej parafii w Boże Narodzenie, było to ogromne wydarzenie nie tylko dla rodziny, ale także dla sąsiadów, mieszkańców rodzinnej miejscowości i całej parafii. 21.12.1985 r. został mianowany wikariuszem Parafii Wniebowzięcia NMP w Michowie k. Lubartowa, w której proboszczem był ks. Edward Borsuk. 10.12.1988 r. został mianowany wikariuszem kościoła rektoralnego p.w. Matki Bożej Różańcowej w Puławach. W 1990 roku decyzją ks. abp Bolesława Pylaka skierowany został do Ordynariatu Polowego WP, gdzie opieką duszpasterską objął kościół rektoralny, jednostkę wojskową, ośrodek służby MPS.
Od 17 .03.1992 r. do 30.06.1993 r. był proboszczem parafii wojskowej w Puławach. Od 01.07. 1993 r. pełnił posługę kapelana w kościele p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP w Garnizonie Lublin. Po miesiącu został przeniesiony do Warszawy, gdzie został kapelanem Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie oraz wikariuszem parafii Warszawa-Bemowo. Od 17.06.1994 r. do 31.07.1998 r. pracował w parafii wojskowej p.w. Dobrego Pasterza w Nowej Dębie pełniąc funkcję proboszcza oraz kapelana 12. Pułku Komunikacyjnego w Nisku i kapelana Batalionu Radiotechnicznego w Sandomierzu. W dniu 01.08.1998 r. został mianowany proboszczem parafii wojskowej p.w. św. Jana Bożego w Zamościu i kapelanem 3. Zamojskiej Brygady Obrony Terytorialnej, od 2008 r. był również kapelanem 3. Batalionu Zmechanizowanego w Zamościu.
Od chwili powstania parafii (1992 r.) wierni nie mieli swojej świątyni. Msze Święte dla żołnierzy pełniących służbę oraz ich rodzin były początkowo odprawiane w Kościele p.w. św. Michała Archanioła, który w latach międzywojennych pełnił rolę kościoła garnizonowego. Następnie dla potrzeb liturgii została zaadaptowana jedna sala dawnej stołówki żołnierskiej, zlokalizowana na terenie koszar Technicznej Szkoły Wojsk Lotniczych. W niedzielę 28 marca 1993 r. rozpoczęto regularne odprawianie Mszy Świętej dla żołnierzy służby zasadniczej, kadry zawodowej i pracowników cywilnych w nowo urządzonej kaplicy. To miejsce okazało się jednak niewystarczające dla wiernych i dlatego ks. Bogusław Romankiewicz za zgodą Biskupa Polowego rozpoczął budowę kościoła w miejscu dawnej stołówki żołnierskiej. Spośród wielu fundatorów, głównym ofiarodawcą środków na budowę świątyni był Ordynariat Polowy Wojska Polskiego. Honorowy patronat nad budową świątyni objął Prezydent Miasta– Marcin Zamoyski. W piśmie z dnia 7 lutego 2003r. napisał: ,,Mając na uwadze cel jaki przyświeca tej inicjatywie pragnę zapewnić, iż będę w miarę swoich możliwości wspierał Księdza Proboszcza w tym przedsięwzięciu’’ Prace budowlane kościoła trwały od roku 2002 do 2007, natomiast domu parafialnego ściśle przylegającego do kościoła do roku 2008. Konsekracja nowo wybudowanej świątyni miała miejsce dnia 5 listopada 2008 r. Konsekracji kościoła dokonał Biskup Polowy Wojska Polskiego gen. dyw. prof. dr hab. Tadeusz Płoski oraz Biskup Diecezji Zamojsko- Lubaczowskiej dr Wacław Depo. Doniosłą uroczystość poprzedziła cześć artystyczna w wykonaniu uczniów Katolickiej Szkoły Podstawowej i Katolickiego Gimnazjum im. Świętego Ojca Pio oraz koncert Chóru ,,Rezonans’’ i Orkiestry Wojskowej. Mszy św. przewodniczył Ordynariusz Zamojsko-Lubaczowski, ewangelię przeczytał ks. prałat Czesław Grzyb- dziekan zamojski, homilię wygłosił Biskup Polowy Wojska Polskiego, który zachęcał parafian do ,,budowania świątyni we własnym sercu’’. Podkreślił, że ,,Bóg zamieszka wszędzie tam, gdzie Go się oczekuje z wiarą, miłością i nadzieją’’. Po dokonaniu aktu poświęcenia kościoła na ołtarzu podpisano dwa egzemplarze Aktu Erekcyjnego, jeden z nich Biskup Polowy Wojska Polskiego gen. dyw. Tadeusz Płoski włożył do skrytki w ścianie ołtarza, drugi egzemplarz umieszczono w Kronice Parafialnej. Treść Aktu Erekcyjnego przedstawiono poniżej na zamieszczonym zdjęciu.
Ks. Bogusław pełnił również funkcję Kanonika gremialnego Kapituły Kanonickiej przy Bazylice Mniejszej p.w. św. Elżbiety we Wrocławiu, która została powołana przez Biskupa Polowego Wojska Polskiego, ks. gen. dyw. Tadeusza Płoskiego, dekretem z dnia 31 maja 2007 roku., której zadaniem była troska o kult Eucharystii, pogłębianie kultu św. Elżbiety, podejmowanie inicjatyw charytatywnych oraz przybliżanie wiernym nauczania Ojca Świętego.
Ks. Bogusław utworzył w nowo wybudowanym kościele Izbę Pamięci Polaków Pomordowanych na Wołyniu w latach 1939-45, zainicjował powołanie Stowarzyszenia Upamiętniającego Polaków Pomordowanych na Wołyniu, brał udział w ustawieniu
30. krzyży, m.in. w miejscu zburzonych kościołów na Wołyniu. Napisane artykuły dotyczące pracy duszpasterskiej w Ordynariacie Polowym WP publikował w miesięczniku “Nasza Służba” i Tygodniku “Niedziela’’.
W latach 1995-2000 prowadził pielgrzymki żołnierzy Krakowskiego Okręgu Wojskowego do sanktuarium Mati Bożej na Jasnej Górze, od 2007 r. pełnił funkcję kapelana Służby Celnej w Zamościu, Biłgoraju, Tomaszowie Lubelskim i Hrebennem. Dbał
o podnoszenie swoich kwalifikacji, które wykorzystywał w codziennej pracy, w 2008 r. ukończył studia podyplomowe z profilaktyki i terapii uzależnień od narkotyków.
W ciągu 30 letniej służby w Ordynariacie Polowym Wojska Polskiego otrzymał odznaczenia między innymi takie jak:
– Pamiątkową Odznakę Ordynariatu Polowego WP (27 maja 2004 r.);
– Złoty Medal “Za Zasługi dla Obronności Kraju” (8 listopada 2007 r.);
– Srebrny Medal “Za Zasługi dla Obronności Kraju” (25. lipiec.2001 r.);
– Brązowy Medal “Za Zasługi dla Obronności Kraju”(9 lipiec 1998 r.);
– Brązowy Krzyż Zasługi (18 luty 2004 r.);
– Brązowy Medal ,,Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny’’(13 lipiec 1999 r.);
– Krzyż Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy-Górników”;
– Krzyż 100 LAT Związku Inwalidów Wojennych;
– Odznaka Zasługi Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Zamość.
Hobby ks. Bogusława to: piłka nożna (jako junior grał w “Chełmiance” Chełm), historia wojskowości, zabytki sakralne Kresów RP, motoryzacja, lektura dzieł św. Augustyna i prozy H. Sienkiewicza. Dnia 30 listopada 2019 r. kapelan ks. pułkownik Bogusław odprawił mszę świętą dziękczynną za 30-letnią posługę kapłańską w Ordynariacie Polowym Wojska Polskiego,
w tym 21-letnią w Zamościu w parafii wojskowej. Kazanie wygłosił wikariusz generalny ks. pułkownik Bogdan Radziszewski, który w imieniu biskupa polowego ks. Józefa Guzdka podziękował za owocną pracę, za dzieło w postaci kościoła, który został wybudowany przez ks. płk Bogusława Romankiewicza. Po zakończonej mszy świętej odbyło się uroczyste pożegnanie z wojskiem i sztandarem.
Z dniem 1 grudnia 2019 r. ks. Bogusław przeszedł na emeryturę. Jako ksiądz emeryt nadal realizował swoje kapłańskie powołanie pomagając i posługując w parafii Suchowola Dekanat Krasnobród aż do dnia śmierci.
Zmarł dnia 7 września 2023 r. w Zamościu. Uroczystości pogrzebowe miały miejsce w dniach 11-12 września 2023 r. Dnia 11 września ciało z trumną zostało przywiezione do kościoła garnizonowego p.w. Jana Bożego w Zamościu, gdzie została odprawiona msza święta w intencji zmarłego księdza pułkownika w asyście warty honorowej pełnionej przez żołnierzy z 3. Zamojskiego Batalionu Zmechanizowanego. Uroczystość poprzedziła modlitwa różańcowa prowadzona przez wspólnotę Żywego Różańca. Mszy św. przewodniczyłnks. kan. Stanisław Bachor – dziekan dekanatu Zamojskiego, a okolicznościową homilię wygłosił ks. prał. dr Wiesław Galant – wicedziekan oraz proboszcz parafii Św. Michała Archanioła w Zamościu, na której terytorium znajduje się kościół garnizonowy. Na wstępie, zebranych liczne wiernych, powitał ks. płk dr Ireneusz Biruś – jako gospodarz i kapelan garnizonu Zamość. Wśród licznie zebranych wiernych był Prezydent Miasta Zamość Andrzej Wnuk oraz Dowódca 21 Brygady Strzelców Podhalańskich gen. bryg. Tadeusz Nastarowicz. Zmarłego ks. Bogusława żegnało duchowieństwo trzech diecezji: Ordynariatu Polowego, Zamojskiej oraz Lubelskiej. Wierni pożegnali kapłana, który w latach 1998-2019 pełnił funkcję proboszcza parafii wojskowej. Na zakończenie, trumna zmarłego ks. Pułkownika, w asyście wojskowej została odprowadzona do karawanu pogrzebowego, gdzie następnie udała się do rodzinnej parafii. Uroczystości pogrzebowe ks. płk. Bogusława Romankiewicza rozpoczęły się w dniu 12 września modlitwą różańcową w kościele parafialnym p.w. św. Stanisława w Teratynie. Mszę św. Pogrzebową o godz. 12:00 celebrowało liczne grono kapłanów z ordynariatu polowego, archidiecezji lubelskiej oraz diecezji zamojsko-lubaczowskiej pod przewodnictwem bp. Mieczysława Cisło. Wikariusz generalny ks. płk. Kryspin Rak odczytał list kondolencyjny biskupa polowego Wiesława Lechowicza. Ordynariusz Wojskowy podkreślił w nim, że zmarły kapelan działał na rzecz środowisk wołyńskich i ,,pozostawił trwały ślad w sercach żołnierzy i funkcjonariuszy służb mundurowych w Puławach, Lublinie, Warszawie, Nowej Dębie i Zamościu’’. W kazaniu bp Mieczysław Cisło przytoczył fragmenty Pisma Świętego o przeznaczeniu człowieka do życia wiecznego. Następnie przedstawił curriculum vita zmarłego. Po zakończonej Mszy św. Zmarłego kapłana pożegnali koledzy rocznikowi oraz proboszcz parafii ks. Karol Stolarczyk. Ks. Stanisław Błaszczuk wspomniał o ufundowaniu przez ks. Bogusława Romankiewicza prezbiterium w rodzinnej parafii oraz wspólnie z księżmi Rodakami (ks. Jarosław Nowak
i ks. Jarosław Feresz) ołtarza i ambonek. Słowa pożegnania w imieniu księży Rodaków wygłosił ks. Jarosław Feresz, a następnie w imieniu posłów i senatorów ziemi zamojskiej słowa pożegnania wygłosił poseł na Sejm Sławomir Zawiślak. Rodzina pożegnanie
z kapłanem rozpoczęła słowami ks. Jana Twardowskiego:
,,Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania.
Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić…
tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.”
W kondukcie pogrzebowym z kościoła na parafialny cmentarz wzięła udział kompania honorowa Wojska Polskiego, bp Mieczysław Cisło, kapłani, rodzina, wierni parafii Teratyn oraz znajomi i przyjaciele zmarłego. Po modlitwie biskupa, pożegnaniu przez najbliższą rodzinę, salwie honorowej, trumnę z ciałem zmarłego kapłana złożono do grobu.
Ks. Bogusław został pochowany na cmentarzu w rodzinnej parafii w grobowcu obok ołtarza polowego zgodnie z wolą testamentalną. W czwartek 14 września w kościele p.w. Przemienienia Pańskiego w Suchowoli, gdzie ks. Bogusław pełnił posługę kapłańską do ostatniej chwili życia, została odprawiona Msza św. w 7 dzień od śmierci. We mszy świętej uczestniczyli księża z Dekanatu Krasnobród, parafianie parafii Suchowola oraz rodzina powiadomiona przez proboszcza parafii ks. Romana Palonkę. Duszę zmarłego świętej pamięci ks. płk. Bogusława – wdzięczni za świadectwo Jego posługi kapłańskiej i służby Ojczyźnie – polecajmy Miłosierdziu Bożemu wierząc, że spotkamy się z Nim w Domu Naszego Ojca.